75 jaar vrijheid in Nederland
Dit jaar, 2020 is het 75 jaar geleden dat we bevrijd zijn van de vijand en leven we vrij in een land zonder onderdrukking, waar je alles mag zeggen en vrij kan gaan en staan en stemmen op wie of je wilt.
Artikel 1 van onze Grondwet is een heel belangrijk artikel.
Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
| De Franse Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger van 1789 en de Amerikaanse Bill of Rights van 1791. |  |
Beseffen we wel eens wat een rijkdom vrijheid is als je alleen al kijkt naar landen om ons heen in de wereld.
Ik ben geboren in Duivendrecht in een vrij land, maar drie weken voor mijn derde verjaardag waren we in oorlog. Daar heb ik op dat moment niet zo veel van mee gekregen maar later wel.
Mijn vader werkte bij het spoor en in 1943 kreeg hij een andere functie nl. overwegwachter in Velsen-Noord, toen nog een mooie bosrijke omgeving. In september van dat jaar ging ik naar de lagere school en op het eind van 1944 werd ik steeds meer in mijn vrijheid beknot, alles om ons heen was bezet gebied geworden; mijnengevaar, verduistering en om acht uur s-’avonds moest je binnen zijn. We woonden in een spoorhuis vlak bij de Hoogovens en in IJmuiden was door de Duitse bezetter een duikboothaven gebouwd. Dat was koren op de molen voor de geallieerden, er zijn heel wat vliegtuigen over ons huis gevlogen naar het Oosten en als er nog wat over was van de bommenlast dan werd het restant nog even in IJmuiden neergelegd.
In 1944 is de landelijke spoorwegstaking uitgeroepen en moesten we in november verplicht evacueren naar Beverwijk en in ons huis kwamen Duitse militairen. De helft van een huis in Beverwijk werd voor ons gevorderd. Ik heb daar enigszins in “vrijheid” kunnen leven.
Ik ben tot mei 1945 nauwelijks naar school geweest, af en toe een paar uur per dag. Of er was geen verwarming (kolen) of schoolgebouwen werden opgeblazen, afgebroken of gevorderd door de bezetter en voor de rest zwierven op straat met vriendjes of alleen.
Ook kwam de hongerwinter er. Wat mijn moeder wel niet wist te maken op een noodkacheltje, met suikerbieten, een beetje tarwe, aardappelen en tulpenbollen als ingrediënten. Het was genoeg om te overleven.
Op 5 mei 1945 waren we bevrijd en even later konden we weer terug naar ons spoorhuis, de omgeving was volkomen veranderd. Vele huizen en gebouwen om ons huis heen in Velsen-Noord waren in opdracht van de bezetter gesloopt of opgeblazen, hele straten lagen vol met puin. Dat was om ruimte te krijgen voor de industrie en de duikboothaven. Ook mijn lagere school, in mijn herinnering, een statig gebouw met grote bomen op het schoolplein, was gesloopt.
Ik moest weer naar school dus werden we ondergebracht in andere scholen en noodlokalen. Daar heb ik erg veel moeite mee gehad. Ik wilde maar naar buiten, naar mijn idee zat ik opgesloten in die klas.
Alles in die tijd was ook nog van heel slechte kwaliteit. Nog enige tijd na de oorlog was er nog veel op de bon verkrijgbaar. Tot halverwege de jaren ‘50 vond ik het daar in Velsen-Noord niet fijn om te wonen. In oktober 1963 ben ik in Amsterdam gaan werken en wonen, een heerlijke vrije stad vergeleken met Velsen-Noord. Niemand lette op je, hier voelde ik mij vrij en nog steeds.
En nu leven we in Nederland al 75 jaar in vrijheid en ik zeg tegen jullie, geniet van je vrijheid, koester je vrijheid en maak gebruik van je vrijheid en vergeet niet, vanwege een schrikkeljaar, je hebt dit jaar één dag meer VRIJHEID.
Evert van Maanen
In 1948 heeft de VN de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) als besluit aangenomen. De UVRM vormt de basis voor mensenrechteninstrumenten van de VN en regionale organisaties als de Raad van Europa, de Organisatie van Amerikaanse Staten en de Afrikaanse Unie.
https://mensenrechten.nl/nl/universele-verklaring-van-de-rechten-van-de-mens
Artikel 25 – Een ieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil.
Moeder en kind hebben recht op bijzondere zorg en bijstand. Alle kinderen, al dan niet wettig, zullen dezelfde sociale bescherming genieten.
