Lieve bestuursleden en leden van de VRA
Een brief van “bemoediging” en niet om bang te zijn, die vertrouwen wekt in de handen van de zorgprofessionals die voor ons zorgen.
Beste leden die ik ken, dat ik voel dat je dichtbij bent en lijdt, met de onzekerheid over je toekomst en verlangend om deze situatie, die zal gebeuren, te boven te komen.
Kop op! Maak je geen zorgen en wees niet bang.
Vertrouw de handen die voor je zorgen.
Ik schrijf om u vertrouwen te geven en probeer vooral vertrouwen te hebben in onszelf en in ons VRA bestuur. We hebben een lange weg afgelegd van lijden, sociale scheidingen, beperkingen en voortdurend herhaalde regeringsbesluiten die onze vrijheid beperken.
We hebben de diepe scheiding gevoeld van onze dierbaren en nog meer van dierbare leden van de vereniging. Met pijn konden we niet eens in de buurt komen om liefdevol afscheid te nemen.
We zijn niet alleen, we hebben elkaar nodig, net als ik, om angst, verdriet en misschien eenzaamheid te verjagen.
We zouden kunnen zingen, de Resisitiré van het Dynamic Duo, mediteren of samen bidden als je een gelovige bent, je fysieke, mentale en emotionele lichaam zal reageren, luisteren, en ze zullen je gehoorzamen en je weerstand vergroten, omdat je het vraagt en omdat jij het wil.
Met die houding en begeleiding, zul je sterker worden en zal de gezondheid van je lichaam en geest sterker uit deze strijd in de pandemie komen.
Om die reden schrijf ik u dat u zich om de een of andere reden van persoonlijke aard of dat de huidige situatie het economische inkomen heeft verminderd, tot Marianne kunt wenden. Ik heb me aangeboden als vrijwilliger met de bedoeling dat, indien noodzakelijk men telefonisch met mij contact kan opnemen.
Luisteren is een kunst, een vreugde van de ziel om onze medemensen te ontlasten.
Doe het, aarzel niet. Ik wil graag een luisterend oor bieden.
Een knuffel met liefde op afstand.
Con todo amor, una chilenita.
Ruth Iturriaga
