Gedachten bij het ouder worden
Met mij is niets aan de hand, Ik ben nog fit van lijf en verstand, heb wel wat artrose in heup en knie en als ik buk, lijkt het of ik sterretjes zie. Mijn pols is te snel, mijn bloeddruk wat hoog maar ik ben nog fantastisch goed….zo op het oog.
Met de steunzolen die ik heb gekregen loop ik nog langs ’s-Heren wegen, en kom ik in winkels en ook op het plein. Wat heerlijk om zo gezond te zijn. Wel gebruik ik een tabletje om in slaap te komen
en over vroeger wat te kunnen dromen. Mijn geheugen is ook niet meer wat het was, ben weer vergeten wat ik gisteren nog las. Ook heb ik last van beide ogen en raakt mijn rug meer en meer gebogen. De adem is wat korter, mijn keel vaak erg droog, maar ik ben nog fantastisch goed….zo op het oog.
Het leven is mooi, maar gaat zo snel voorbij. Als ik kijk naar vroegere foto’s van mij, denk ik terug aan mijn jeugdige jaren. Wilde ik een nieuwe jas dan moest ik heel lang sparen. Ik ging fietsen en wandelen, overal heen, kende geen moeheid, zo het scheen.
Nu ik ouder wordt draag ik vaak grijs of zwart en loop heel langzaam vanwege mijn hart. Doe het maar op uw gemak, zegt de cardioloog, u bent nog fantastisch goed…zo op het oog.
Ouderdom is goud, begrijp me wel maar als ik niet kan slapen en tot honderd tel, betwijfel ik of dat wel waar is en of dat beeld van goud niet een beetje raar is. Mijn tanden liggen in een glas, mijn bril op een tafel,
gehoorapparaat in mijn tas, mijn steunzolen naast het bed op een stoel, u begrijpt wat met die twijfel bedoel. Trek niets in twijfel, zegt de pedagoog, u bent nog fantastisch….zo op het oog.
Als ik ’s-morgens ben opgestaan en eerst de afwas heb gedaan, lees ik het laatste nieuws in de krant. Ik wil toch bijblijven en naderhand doe ik van alles: eerst geef ik de planten water, de kamer stoffen doe ik later. Alles gaat wel wat trager en na het eten heb ik last van mijn maag.
Maar dat mag op je ouwe dag. Aanvaard het rustig, zegt de psycholoog, u bent nog fantastisch goed…zo op het oog.
Anonymus (bewerking P.G. Wensveen)