Feestmiddag met diner in het Brabantse Zeeland
Het was een herhaling van vorig jaar maar dan totaal anders. Een vlotte busreis met René als piloot en Marianne als copiloot (multitasker) op donderdag 12 oktober 2023.
Bij binnenkomst werd er direct de behoefte aan koffie of thee gestild. In de traditie van de VRA kan dit niet zonder gebak. Er werd dus een assortiment aan gebak geserveerd. |
Nog tijdens de koffie / thee met gebak werd er al een podium en muziekinstallatie in gereedheid gebracht. Een blikvanger was de grote bruine koffer. Was dat het koffertje van Pandora? Maar de aap kwam snel uit de mouw.
Hiernaast ziet u de drie artiesten van de succesvolle “Dutch Show Compagnie”
Na de koffie / thee kwamen de eerste (non) alcoholische versnaperingen al op tafel.
De dorst was groot, mogelijk veroorzaakt door de airco in de bus.
Natuurlijk werd iedereen van harte uitgenodigd om actief mee te doen, dus zingen. Zo als we allemaal weten, de stembanden worden kennelijk niet door reuma beïnvloed. Of het nu om babbelen of zingen gaat, het maakt niet uit.
Bij zingen hoort klappen en dansen. Ben je niet een leeuwerikje? Niet getreurd, dan ga je maar dansen.
Diverse mensen gingen dus dansen op een mooi parketvloer.
De bewuste koffer was voor de dames een walhalla, ze mochten naar hartenlust graaien en daarmee een voorwerp uitzoeken. Het viel op, er ontstond geen ruzie maar wel hevige discussie. Hilariteit alom.
Vervolgens werd er aan de hand van het gekozen voorwerp weer één of meerdere liederen gezongen. Na het optreden werden de can-can veren verzameld. Na een reeks liederen werd de koffer bij andere gasten op tafel gezet en kon er opnieuw een keuze gemaakt worden. De drie artiesten zongen solo, soms in duet en soms in een trio. Alle drie zijn ze begiftigd met mooie stemmen en grote muzikaliteit. Voor de VRA-leden die er niet bij waren; jullie hebben veel gemist. Het was meer dan de moeite waard!
Optredens met dansparen Marianne en René en moeder Truus en dochter Jolanda.
En nog even een sfeerbeeld van de middag
Na de optredens stonden de tafels gedekt. Er werd een driegangenmenu opgediend met als apotheose ijs. Voor velen is een ijsje belangrijker dan warm eten. Het zij zo! |
Na het eten, en dat viel de leiding wat tegen, waren er geen vrijwilligers om af te wassen. Hierdoor is de prijs van het gebodene significant gestegen.
Iedereen was dik tevreden, voldaan en kwam dit keer weer als gesloten gemeenschap aan in Amsterdam.